अंगावर उठणार्या पित्ताच्या गाठी पडतात, परागकणांची संख्या डुबकी मारते आणि प्लॅन बीशिवाय शेतात संघर्ष होतो

पुणे: तुमचा मँगो मिल्कशेक, उन्हाळी कोशिंबीर, मोहरी तडका आणि बिर्याणी मसाला या सर्वांमध्ये एक गोष्ट साम्य आहे – त्यांचे नशीब मधमाशांच्या पंखांवर आहे. शेतात मधमाश्यांची संख्या नाहीशी होत आहे आणि कांदे, आंबा, सफरचंद, मोहरी आणि खरबूज यांच्या परागीकरणाचे भविष्य शांतपणे घेऊन जात आहे.मधमाशी लोकसंख्येतील घट, कीटकनाशके, एकलपालन, अधिवासाची हानी आणि हवामानातील कमालीचा परिणाम आधीच उत्पन्नावर आणि अन्नाच्या किमतींवर होत आहे.युनायटेड जेनेटिक्स इंडियाचे व्यवस्थापकीय संचालक राघवेंद्र संधिकर, महाराष्ट्र आणि कर्नाटकातील 700 हून अधिक शेतकऱ्यांसह काकडी, लौकी, टोमॅटो, सिमला मिरची लागवडीवर काम करणाऱ्या संकरित बियाणे उत्पादन कंपनीने सांगितले की, यावर्षी कांदा बियाणे उत्पादनात 60% घट झाली आहे.“फेब्रुवारी आणि मार्च विलक्षण उष्ण होते ज्यामुळे फुलांची चक्रे उधळली गेली. आंबे वेळेवर उमलले, परंतु कांदे लवकर परिपक्व झाले आणि मधमाश्या उभ्या राहिल्या नाहीत. आम्ही या वर्षी त्यांची संख्या निम्म्याने कमी झाल्याचे पाहिले आहे. आमचे कांदा बियाणे उत्पादन 60% कमी झाले आहे आणि त्याचा तुटवडा उत्पादकांना बसेल. डाळिंब आणि कस्टर्ड ॲपला कस्टर्ड बियाणे देखील लागू शकते.”पुणेस्थित अमित गोडसे आणि त्यांचा पुढाकार बी बास्केट पोळ्यांना वाचवण्यासाठी, वसाहतींचे स्थलांतर करण्यासाठी आणि कमी होत चाललेल्या परागकण लोकसंख्येची पुनर्बांधणी करत आहेत. गोडसे म्हणाले, “ही कीटकांची समस्या नाही, ही एक धोरणात्मक पोकळी आहे. जर मधमाश्या ताकदीने आमच्या शेतात परतल्या नाहीत, तर अन्नसुरक्षा नष्ट होईल. तुमची प्लेट भरलेली राहील याची खात्री करण्यासाठी मधमाश्या वाचवणे हा एकमेव मार्ग आहे,” ते पुढे म्हणाले.गोडसे यांनी 2014 मध्ये मधमाशांची सुटका करण्यास सुरुवात केली. खादी ग्रामोद्योग मंडळाने मधमाश्या पालनाचा कोर्स ऑफर केला, आणि त्यात बचावाचा समावेश नसला तरी तो पुन्हा प्रशिक्षकांकडे गेला. “त्यांनी शिकवलेला सिद्धांत मी एकत्र केला आणि ते जमिनीवर लागू केले आणि चिंतेचे कृतीत रूपांतर केले,” तो पुढे म्हणाला.त्याची नऊ सदस्यीय टीम लॉजिस्टिक्स, आउटरीच आणि ऑपरेशन्स हाताळते. संस्थेने मुंबई, दिल्ली, कोलकाता आणि बेंगळुरू येथे 250 हून अधिक मधमाशी बचाव करणाऱ्यांना प्रशिक्षण दिले आहे. ते 10,000 हून अधिक लोकांपर्यंत पोहोचून शेतात, शाळा आणि कॉर्पोरेट स्पेसमध्ये शैक्षणिक सत्रे देखील चालवतात.मे महिन्याच्या मन की बातच्या एपिसोडनंतर, जिथे पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांनी गोडसेच्या कार्याची प्रशंसा केली, त्यांच्या टीमला मधमाशांच्या पोळ्या काढण्यासाठी मदतीसाठी कॉल येतो.“आम्ही लोकांना फोनवर मार्गदर्शन करतो. मला समजले की आपण रोजगार निर्माण करू शकतो. म्हणून, आम्ही कीटक ते पाळीव प्राणी उपक्रम सुरू केला ज्यामध्ये आम्ही लोकांना मधमाशी बचाव करणारे मानवतेचे प्रशिक्षण देतो. आम्हाला पुणे आणि मुंबई विभागातून दररोज 10 हून अधिक कॉल्स येतात हे लक्षात घेता, ते महिन्याला सुमारे ₹25,000 कमवू शकतात, मधमाशांना जगण्याची संधी मिळते आणि आमच्या शेतात परागीकरण होते,” गोडसे म्हणाले.शहरांमध्ये शेतापेक्षा मधमाश्या जास्त आहेत. शहरी भागात, मधमाशांना बाल्कनी गार्डन्समधून फुलांच्या विविधतेमध्ये प्रवेश असतो, पक्षी बाथ आणि प्लांटर्सचे नियमित पाणी आणि पोळ्या तयार करण्यासाठी संरचना तयार केली जाते. पण शेतजमिनींवर, कीटकनाशके, मोनोकल्चर आणि पाण्याची टंचाई यामुळे त्यांना जेमतेम एक किंवा दोन महिने मध गोळा करता येतो. गोडसे म्हणाले, “आम्ही मधमाशांना सर्वात जास्त गरज असलेल्या जागेतून बाहेर काढत आहोत.”सरकार काही प्रजातींसह कृत्रिम पोळ्यांना प्रोत्साहन देते, परंतु भारतात अनेक मूळ मधमाश्यांच्या जाती आहेत ज्या विविध फुलांच्या वनस्पतींवर अवलंबून असतात. एखादी व्यक्ती गायब झाली की साखळी कोसळते.लातूरमधील ऊस उत्पादक गणेश डोंगरे म्हणाले, “तीन वर्षांपूर्वी काही कस्तुरी खरबूज उत्पादकांना मधमाशांना आकर्षित करण्यासाठी त्यांच्या शेतात गुळाचा कचरा टाकायचा होता. त्यांना गुळाच्या कचऱ्याचे आमिष दाखवावे लागले हे धक्कादायक होते,” तो म्हणाला.कीटकनाशकांचा वापर, घाटातील जंगलतोड आणि व्यावसायिक शेती पद्धतींमुळे त्यांचे अधिवास नष्ट झाले आहेत, असेही डोंगरे पुढे म्हणाले. ते पाणी पंचायतीच्या 200 सदस्यांपैकी एक आहेत जे गोडसे यांच्या टीमने आयोजित केलेल्या मधमाशी-जागृती सत्रात सहभागी होतात.रत्नागिरीतील संगमेश्वर येथील बियाणे वाचवणारे अभिजित पाटील, मधमाश्यांच्या क्रियाकलाप कमी होण्यासाठी वृक्षतोड, खाणकाम आणि मोनोकल्चरला जबाबदार धरतात. त्यांच्या मोर्डे येथील शेतात गेल्या ५-१० वर्षात परागणात, विशेषतः आंब्याच्या झाडांमध्ये गंभीर घट झाली आहे. “हे मोनोकल्चर हायब्रीड्स निरोगी इकोसिस्टमला समर्थन देत नाहीत. सरकारने पोळ्यांचे वाटप केले तरीही ते एका वर्षात सोडून दिले गेले. विविधतेशिवाय, टिकाव धरू शकत नाही. जर आपण कृती केली नाही तर परदेशातील बदामाच्या शेतात जे घडत आहे, जिथे संपूर्ण मधमाशांच्या वसाहती उद्ध्वस्त होतात, ते येथेही घडू शकते,” ते पुढे म्हणाले.11 वर्षात 17 हजार पोळ्यांचे स्थलांतरफेब्रुवारी 2019 मध्ये नाशिकमधील हरिहर किल्ल्याजवळील एका गावातील वडिलधाऱ्यांनी अमित गोडसेच्या टीमला दिलेला कॉल हताश होता. “चल पटकन. काढली नाहीस तर कोणीतरी पेटवून देईल,” फोनवरचा आवाज आला. हे एका मोठ्या मधमाश्या बद्दल होते ज्याने एका अरुंद, वारंवार वापरल्या जाणाऱ्या जंगलाच्या मार्गावर कब्जा केला होता ज्याचा वापर लोक मुख्य रस्त्यापर्यंत पोहोचण्यासाठी वापरत असत.गोडसे आणि त्यांच्या मधमाशी बचाव पथकाने रात्रीच्या वेळी पुण्यापासून 300 किमी अंतर चालवले. हेडलॅम्प आणि जंगलाच्या सावलीत 12 तासांहून अधिक काळ बचावकार्य पोळे सुरक्षितपणे स्थलांतरित करण्यासाठी चालले.गोडसेच्या बचाव कार्यसंघासोबत आलेल्या एका डॉक्युमेंटरी फिल्म निर्मात्याने एप्रिल 2019 मध्ये रिलीज झालेल्या द बी रेस्क्यूअर नावाच्या शॉर्ट फिल्ममध्ये हे फुटेज समाविष्ट केले ज्याने पुरस्कार जिंकले. गेल्या 11 वर्षात, गोडसेच्या टीमने 17,000 हून अधिक पोळ्यांचे बांधकाम साइट्सपासून सामुदायिक शौचालये आणि खाजगी गार्डन्स, पडक्या इमारती आणि इतर अनेक ठिकाणी सुटका करून त्यांना मुंबई आणि पुणे येथील शेतात आणि पर्यावरणाविषयी जागरूक कॉर्पोरेट कॅम्पसमध्ये हलवले आहे. “जर तुम्ही प्रति पोळ्यात 50,000 मधमाशांचा विचार केला तर लाखो मधमाश्या संरक्षित आहेत,” गोडसे म्हणाले.